ભારતીય વાયુસેનાના ગ્રુપ કેપ્ટન વરુણ સિંહને ભોપાલમાં સૈન્ય સન્માન સાથે અંતિમ વિદાય આપવામાં આવી. વરુણની શહાદતને દરેક લોકો નમન કરી રહ્યા છે. આ પહેલા ગુરુવારે જ્યારે વરુણ સિંહના પાર્થિવ દેહને બેંગ્લોરથી ભોપાલ લાવવામાં આવ્યો ત્યારે લોકો અંતિમ દર્શન માટે ઉમટી પડ્યા હતા. વરુણના પિતા 20 વર્ષથી જે વસાહતમાં રહે છે, ત્યાં દરેકની આંખો ભીની જોવા મળી હતી અને દરેક દુઃખ વ્યક્ત કરી રહ્યા હતા. જ્યારે પાર્થિવનો પાર્થિવ દેહ ઘરે આવ્યો ત્યારે વરુણની બહેન દિવ્યાએ આરતી કરી અને ભાઈની શહાદતને સલામ કરી. આરતીની થાળી લઈને તે દોઢ કલાક સુધી ઊભી રહી.
બહેન દિવ્યા અને પત્ની ગીતાંજલિએ પાર્થિવ દેહને એપાર્ટમેન્ટમાં લઈ જતાં પહેલાં શબપેટીનું તિલક કર્યું. ગ્રૂપ કેપ્ટન વરુણ સિંહની માતા ઉમા સિંહે વરુણના કપાળ પર હાથ મૂક્યો અને કહ્યું- તેમને તેમના પુત્રની શહાદત પર ગર્વ છે. વરુણ સિંહના માતા કહેતા હતા કે ‘મેં મારા પુત્રને મુક્ત કર્યો છે. અમે અમારા પરિવાર સાથે મળીને વરુણનો હાથ પકડીને તેને આઝાદ કર્યો. તેમણે કહ્યું તમે એરફોર્સ માટે ઉડવા માટે જીવ્યા હતા. વરુણમાં એક ગુણ હતો – તે પ્રોત્સાહક હતા. તે 23 ડિસેમ્બરે ઘરે આવવાના હતા.’
વરુણ સિંહની માતા ઉમા કહે છે કે ‘હું પણ માતા છું. હું પણ મારા બાળકને બચાવવા માંગતી હતી. મને દુઃખ છે કે ભગવાને વરુણને 8 દિવસ સુધી આટલી તકલીફ આપી. અકસ્માતના દિવસે ગયો હોત તો સારું થાત. વાંધો નહીં, તેણે માત્ર ડીએનએ ટેસ્ટ આપવાનો હતો. તે પોતાનું નામ, સરનામું અને નંબર બોલે તે જરૂરી હતું. વરુણ સિંહની માતાએ કહ્યુ કે, ‘મેં ભગવાનને પૂછ્યું – આવું કેમ કર્યું ? મેં તેને હોસ્પિટલમાં પણ કહ્યું હતું કે તું જા દીકરા… અમે તને મુક્ત કરીએ છીએ. મને ખૂબ માન, પ્રેમ અને સન્માન મળ્યું છે, આ મારી તાકાત છે. તમારા નસીબથી આવ્યા, તમારા નસીબ સાથે જીવ્યા, તમારા નસીબ સાથે લડ્યા અને તમારા નસીબથી ગયા.’
માતાએ કહ્યું કે વરુણ મારી વાત સાંભળી રહ્યો છે અને હસી રહ્યો છે. વરુણ હું કહું છું, ખુશ રહો, તમારી પાસે જે પણ જુસ્સો છે, તે બીજા દ્વારા પૂર્ણ કરો. તેણે ઘણા લોકોને ટ્રેન કર્યા છે. તે પૂર્ણ કરશે.’ તેમણે એમ પણ કહ્યું કે ‘તેની તાલીમે તેને બચાવ્યો છે. તેના માથામાં એક પણ ઈજા નહોતી. તેના શરીરનું એક પણ હાડકું તૂટ્યું ન હતું. દાઝી જવાને કારણે તે ચાલ્યો ગયો. હું ભગવાનને કહું છું કે જો તે ભૂલ કરે તો તેનો કાન પકડીને ખેંચી લે. વરુણની પત્ની ગીતાંજલિ જ્યારે પાર્થિવ દેહ પાસે પહોંચી ત્યારે તે ભાવુક થઈ ગઈ, પરંતુ તેની આંખોમાં આંસુ આવવા દીધા નહીં. કહ્યું- વરુણ… મને માફ કરજો, મારી કોઇ પણ વાતનું તમને કંઈ ખોટું લાગ્યું હોય તો.
